Moderne synthese

De moderne synthese (Engels: Modern Synthesis), ook wel de nieuwe synthese (Engels: New Synthesis) genoemd, is een verbeterde versie van de evolutietheorie van Charles Darwin, die kennis uit meerdere takken van de biologie, zoals paleontologie, de erfelijkheidsleer van Mendel, populatiegenetica, moleculaire genetica en de biologische wetenschap als geheel, van een degelijk theoretisch fundament voorziet.^[1]

De moderne synthese ('samenvoeging') is als theorie ontwikkeld in de periode tussen 1936 en 1947, onder invloed van de opkomst van de populatiegenetica. In 1942 werd deze moderne biologische theorievorming beschreven in het boek Evolution: The Modern Synthesis van Julian Huxley, dat nog steeds als een van de belangrijkste boekwerken binnen de biologie geldt.

1. ↑ Discussie over de houdbaarheid van theorieën over de invloed van natuurlijke selectie zoals door de bedenkers van de moderne synthese geformuleerd, is er voortdurend in de wetenschap. Zie o.a.:
   (en) Pigliucci, M. & L. Finkelman, 2014.The Extended (Evolutionary) Synthesis Debate: Where Science Meets Philosophy.BioScience 64(6):511–516. DOI:10.1093/biosci/biu062
   De evolutietheorie als zodanig staat niet ter discussie zie:
   "De wetenschappelijke consensus is overweldigend." Science and Creationism: A View from the National Academy of Sciences, Appendix: Frequently Asked Questions