Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Multipel myeloom
| Ziekte van Kahler | ||||
|---|---|---|---|---|
| Multipel myeloom | ||||
| ||||
botafbraak in onderarm tgv Multipel myeloom
| ||||
| Synoniemen | ||||
| Latijn | morbus Kahler[1]
lymphadenia ossea[2] | |||
| Nederlands | multipele myelomen[3] | |||
| Classificatie | ||||
| Specialisme | hematologie | |||
| Gerelateerde aandoeningen | plasmocytoom | |||
| Coderingen | ||||
| ICD-11 | ||||
| ICD-O | M9732/3 | |||
| OMIM | 254500 | |||
| DiseasesDB | 8628 | |||
| DOID | [http://disease-ontology.org/term/xxx xxx xxx] | |||
| MedlinePlus | 000583 | |||
| eMedicine | med/1521 | |||
| MeSH | D009101 | |||
| ||||
Multipel myeloom[4] (MM), ook wel de ziekte van Kahler[3] genoemd, is een kwaadaardige woekering van plasmacellen (een bepaald soort witte bloedcellen). Deze woekeringen komen veelal voor in het beenmerg, waardoor de aandoening ook wel als een vorm van beenmergkanker wordt gezien. De woekeringen kunnen echter overal in het lichaam voorkomen.
Plasmacellen leveren een bijdrage in de bestrijding van infectieziekten. Hiervoor maken zij immunoglobulinen (bloedeiwitten) aan. De incidentie van MM bedraagt 4,3 per 100.000 (cijfers uit de VS, 2000). MM komt bij mensen met een donkere huidskleur tweemaal zo vaak voor als bij blanke mensen en bij mannen iets vaker dan bij vrouwen. Het eerste gedocumenteerde geval van MM werd in 1844 beschreven door Samuel Solly. Het betrof de 39-jarige Sarah Newbury; zij had last van moeheid, botpijn en botbreuken. De ziekte van Kahler is vernoemd naar de Oostenrijkse arts Otto Kahler, die ook relatief vroeg verslag deed van een geval van de ziekte bij zijn patiënt, dr. Loos. Hoewel dit verslag vanaf 1885 werd samengesteld, kreeg het pas vele jaren later bekendheid.
- ↑ Reuter, P. (2007). Springer Klinisches Wörterbuch. Heidelberg: Springer Medizin Verlag.
- ↑ Sliosberg, A. (1975). Elsevier’s medical dictionary in five languages. English/American / French / Italian / Spanish and German. (2nd Edition). Amsterdam/Oxford/New York: Elsevier’s Scientific Publishing Company.
- ↑ a b Leflot-Soetemans, C. & Leflot, G. (1975). Standaard Geneeskundig woordboek Frans-Nederlands. Antwerpen-Amsterdam: Standaard Uitgeverij.
- ↑ Beijer, T. & Apeldoorn, C.G.L. (1996). Woordenboek van medische eponiemen. Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Previous Page Next Page
