De Pestepidemie in Londen, in het Engels ook bekend als de Great Plague, was een enorme uitbarsting van pest in Engeland in 1665-1666. In de stad Londen stierven in achttien maanden tijd 100.000 mensen, een kwart van de bevolking van de stad.[1] De ziekte werd veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis,[2] die overgebracht wordt via ratten en vlooien. Bekende symptomen van de builenpest komen overeen met de verschijnselen die in verslagen genoemd worden.
De epidemie van 1665-'66 was van een veel kleinere omvang dan de vroegere uitbarsting van de "Zwarte Dood" die Europa trof tussen 1347 en 1353, maar leeft in de herinnering voort als de "grote" pestepidemie omdat het een van de laatste wijdverspreide uitbarstingen in Europa was.