Potentieel natuurlijke vegetatie

De potentieel natuurlijke vegetatie, veelal afgekort als PNV, is een concept voor het analyseren van syndynamische relaties tussen plantengemeenschappen. De PNV beschrijft hoe de vegetatie eruit zou kunnen zien zonder menselijke tussenkomst of eventuele rampen. Het concept werd in 1956 ontwikkeld door Reinhold Tüxen naar aanleiding van de discussie over het begrip climax binnen de vegetatiekunde. Volgens Küchle is de vegetatie hypothetisch en hoeft deze niet per se voor te komen in het gebied wanneer er beredeneerd is dat een bepaald gebied een PNV zou hebben. De PNV is dan ook niet gelijk aan de oorspronkelijke begroeiing van een gebied.

De potentieel natuurlijke vegetatie hangt af van standplaats, abiotische- en biotische factoren. De systematiek wordt onder andere gebruikt bij het opstellen van klimaatmodellen. Bij deze modellen wordt er bijvoorbeeld gekeken naar hoe de vegetatie zich handhaaft bij een klimaatsverandering. Binnen de vegetatiekunde wordt de PNV gebruikt om de invloeden van de CO₂-toename en de veranderingen in het landgebruik op de vegetatie in te schatten.