Sense (moleculaire biologie)

De termen sense en antisense hebben betrekking op de rol van een nucleïnezuurketen (DNA- of RNA-molecuul) in de codering van een aminozuurvolgorde. Een DNA-keten wordt sense genoemd als de nucleotidevolgorde ervan gelijk is aan die van het eiwitcoderende mRNA.^[1] In de moleculaire genetica wordt deze sense-DNA-keten ook wel de coderende streng genoemd. De andere streng, die complementair is aan de sense-streng, heet antisense.^[1] De term sense wordt ook in brede betekenis gebruikt voor alle stukken DNA die getranscribeerd kunnen worden naar een RNA-transcript – niet alleen mRNA maar ook niet-coderende RNA-moleculen.

De termen worden ook in een iets andere betekenis gebruikt in de virologie, om RNA-virussen in groepen te onder te brengen op basis van hun replicatiestrategie. Een positief-sense-RNA-virus (+ssRNA) heeft een genoom dat direct in het cytoplasma getransleerd kan worden, doordat het genoom rechtstreeks als mRNA kan dienen. Een negatief-sense-virus (–ssRNA) moet eerst een complementaire kopie maken van zijn genoom; deze positief-strengse kopie kan getransleerd worden.^[2]

1. ↑ ^{a b} (en) King RC, Mulligan PK, Standsfield W. (2013). A Dictionary of Genetics, 7th. Oxford University Press, "Strand terminologies", p. 453. ISBN 978-0-19-976644-4.
2. ↑ (en) Acheson, NH. (2011). Fundamentels of Molecular Virology, 2nd. John Wiley & Sons, 13-16. ISBN 978-0-470-90059-8.