Spaarhypotheek

Een spaarhypotheek is een in Nederland nog voorkomende hypotheekvorm die ingevolge de Wet herziening fiscale behandeling eigen woning geen volledig recht geeft op hypotheekrenteaftrek bij nieuwe gevallen. Aangezien de constructie daarmee zijn aantrekkelijkheid verliest, wordt deze in nieuwe gevallen voor zover bekend niet meer toegepast. Onder voorwaarden geldt een oud geval na oversluiten (bijvoorbeeld bij verhuizing) nog steeds als oud geval.

Met de spaarhypotheek kan een eigen woning worden gefinancierd. Hij bestaat uit twee delen, 1) een aflossingsvrije hypothecaire lening en 2) vermogensopbouw voor de uiteindelijke aflossing in de vorm van een speciale kapitaalverzekering (Kapitaalverzekering Eigen Woning, KEW; in dit geval wordt de hypotheek ook een levenhypotheek genoemd) of een speciale spaarrekening (Spaarrekening Eigen Woning, SEW; in dit geval wordt de hypotheek ook een bankspaarhypotheek genoemd). Daarnaast is er de beleggingshypotheek, met beleggen in plaats van sparen (aflossingsvrije hypothecaire lening met Beleggingsrecht Eigen Woning, BEW).

Iemand die een spaarhypotheek heeft, betaalt twee rekeningen: een voor rente over de lening (geen aflossing), en een voor de kapitaalopbouw. De SEW en BEW zijn vormen van banksparen; de betreffende spaarhypotheek wordt bankspaarhypotheek genoemd. Tot 2008 was banksparen niet mogelijk. Door de woekerpolisaffaire heeft de politiek toen besloten om het banksparen ook toe te staan voor meer transparantie in de kosten.