Syncope (stijlfiguur)

Met syncope als stijlfiguur wordt een met name in de poëzie veelvoorkomend verschijnsel aangeduid, waarbij een (vrijwel altijd onbeklemtoonde) klank - veelal een schwa - geheel wordt weggelaten aan het begin of in het midden van een woord.

Wanneer iets dergelijks aan het eind van een woord gebeurt spreekt men niet van syncope maar van apocope en/ of elisie. Deze stijlfiguren doen vaak nog wat gekunstelder aan dan syncope.