Thalidomide | ||||
---|---|---|---|---|
Chemische structuur | ||||
Algemene structuur van thalidomide
| ||||
Farmaceutische gegevens | ||||
Metabolisatie | Onzeker; waarschijnlijk lever | |||
Halveringstijd (t1/2) | 5 tot 7 uur | |||
Gebruik | ||||
Indicaties | Lepra | |||
Voorschrift/recept | Ja | |||
Toediening | Oraal | |||
Risico met betrekking tot | ||||
Zwangerschapscat. | X | |||
Databanken | ||||
CAS-nummer | 50-35-1 | |||
ATC-code | L04AX02 | |||
PubChem | 5426 | |||
DrugBank | APRD01251 | |||
Chemische gegevens | ||||
Molecuulformule | C13H10N2O4 | |||
IUPAC-naam | (RS)-2-(2,6-dioxo-3-piperidinyl)-1H-isoindol-1,3(2H)-dion | |||
Molmassa | 258,2 g/mol | |||
|
Thalidomide (α-N-[phtalimido]glutarimide) is een geneesmiddel dat door Chemie Grünenthal, een in Stolberg gevestigd Duits farmaceutisch bedrijf, op 1 oktober 1957 als slaapmiddel, sedativum, pijnstiller en als middel tegen zwangerschapsbraken op de markt kwam.[1] In 1960 werd het in meer dan veertig landen gebruikt. Het was populair als slaapmiddel en als middel tegen ochtendmisselijkheid. Het is bekend onder merknamen zoals Softenon (Nederland en België), Contergan (Duitsland), Distaval, Neurosedyn, Isomin, Kedavon, Telergan en Sedalis. Nadat bleek dat het middel ernstig schadelijk was voor de ongeboren vrucht van moeders die het gebruikten, werd het in 1961 in de meeste landen voor de oorspronkelijk bedoelde indicatie van de markt gehaald. Bijna 10.000 kinderen waren inmiddels geboren met een aandoening ten gevolge van de medicatie, de helft daarvan in West-Duitsland, het middel was daar zonder recept verkrijgbaar.