Veen (vegetatie)

Zie Veen (landschapstype) en Veengronden voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

Veen is een aanduiding voor verschillende vegetaties of plantengemeenschappen, die ontstaan als de productie van dood organisch materiaal de afbraak overtreft. Op grond van de omstandigheden bij het ontstaan (klimaat en grondwater) kunnen worden onderscheiden topogeen, soligeen en ombrogeen veen.

De voedselrijke topogene venen kunnen gevonden worden langs rivieren en verlande rivierarmen, meren en brongebieden.
De mesotrofe soligene venen kunnen gevonden worden in kwelzones aan de voet van heuvelruggen, zoals stuwwallen of duinen en gebieden met afstromend oppervlaktewater.
De voedselarme ombrogene venen kunnen gevonden worden op hooggelegen plaatsen op arme bodems buiten het bereik van het grondwater.

De grondsoort veen is een bodemtyoe dat hoofdzakelijk is opgebouwd uit gehumificeerd plantaardig materiaal. Deze vochtige tot natte, sponsachtige grondsoort is gevormd door afgestorven planten in venen en later bewaard gebleven onder natte, zuurstofarme omstandigheden, waardoor oxidatie werd verhinderd. Bij ontwatering van veengrond kan er inklinking. oxidatie en zetting optreden, waardoor bodemdaling plaats vindt.