Islam | ||||
---|---|---|---|---|
Geloof | ||||
Eenheid van God · Profeten | ||||
Praktiseren | ||||
Stromingen | ||||
Soennisme · Sjiisme · Ahmadiyya | ||||
Teksten en wetten | ||||
Feest- en gedenkdagen | ||||
Asjoera · Suikerfeest · Offerfeest · Ramadan · Laylat al-Qadr · Laylat al-Miraadj · Nieuwjaar · Mawlid an-Nabi | ||||
Cultuur en samenleving | ||||
Architectuur · Kunst · Moskeeën · Studies | ||||
|
Het wahabisme, wahabbisme of wahhabisme (ook wel Salafisme) is een sekte in de islam die Mohammed ibn Abd al-Wahhaab (1703-1792) predikte vanuit de Najd in Saoedi-Arabië in de 18e eeuw. De sekte, die zich sterk tegen de meerderheid van de geleerden keert, wordt vaak geassocieerd met het Hanbalisme, maar dit is geen correcte associatie, want er zijn ook Malikieten, Hanafieten en Sjafieten die de oproep van Muhammad ibn Abd al Wahhaab volgen. De stroming is een nieuwe stroming, een zogenaamde hervorming naar de volgens hen originele en pure vorm van Islam. Het wordt vaak beschreven als een reformistische beweging dat het pure Monotheisme (Tawhied) wilde terugbrengen[1]. De Najdi zending (da'wah al Najdiyyah) en wordt sinds de 18e eeuw actief verspreid; eerst op het Arabische schiereiland, maar sinds de jaren 1960-70 door de gehele islamitische wereld. De geleerden die deze stroming prediken hebben al vanaf de tijd van Muhammad Ibn Abd al-Wahhaab, door onder andere onderlinge huwelijken, een nauwe band met het Saoedische koningshuis. De zendingsdrang van de wahabieten heeft enorm geprofiteerd van oliegeld om de verspreiding te bespoedigen.[2]
Het wahabisme kreeg veel kritiek in moslim wereld, ook bijvoorbeeld van Sulayman Ibn Abd al-Wahhaab, de broer van Mohammed Ibn Abd al-Wahhaab.[3] De volgelingen worden wahabieten (wahhabiyya) genoemd, maar ook incorrect als salafisten.
Volgelingen noemen zichzelf eerder salafist dan wahabiet. Een deel van de wahhabieten is het echter niet eens met het Saoedische koningshuis dat als te pro-westers of onislamitisch wordt gezien.