Det andre krosstoget

Det andre krosstoget
Del av Krosstoga
Passage Outremer av Jean Colombe og Sébastien Momerot, framstilling av slaget ved Inab
Dato 1145-1149 Stad Iberia, Det nære austen (Anatolia, Levanten, Palestina), Egypt Resultat Avgjerande seldsjukkisk siger. Grevskapet Edessa vart ikkje oppretta på ny og det vart auka fiendskap mellom krossfararstatane og dei muslimske rika. Portugal erobra Lisboa, amloravidane kollapsa og almohadane kom til makta. Fredsavtale mellom Austerromarrket og seldsjukkane. Auka spaning mellom Austromarriket og krossfararane. Krosstoget går inn i Egypt.
Partar
Krossfararane Kongedømet Jerusalem Tempelriddarordenen Den tyske riddarordenen Maltesarordenen Austromarriket Armenia Kongedømet Portugal Castilla Grevskapet Barcelona León Det tysk-romerske riket Franken Bayern Schwaben Steuern Frankrike Flandern Montferrat Savoie Bar Auvergne Lorraine Bourgogne Bretagne Aquatine Provence England Normandie	Sarasenarar Rum-sultanatet Kongedømet Sicilia Almoravidane Almohadane Zengidane Mujahedin Abbasidane Fatimid
Kommandantar
Melisende av Jerusalem Baldvin III av Jerusalem Raymond II av Tripoli Raymond av Poitiers Manuel I Komnenos Thoros II of Armenia Afonso I av Portugal Alfonso VII av León Konrad III av Det tysk-romerske riket Ottokar III av Steuermark Ludvig VII av Frankrike og Eleanor av Aquitaine Thierry av Alsace Stefan av England Geoffrey V av Anjou	Mesud I Roger II av Sicilia Tashfin Ibn Alibr Ibrahim ibn Tashfin Ishaq ibn Ali Abd al-Mu'min Imad ad-Din Zengi Saif ad-Din Ghazi I Al-Muqtafi Al-Hafiz
Styrkar
Tyskarane: 20 000 mann[1] Franskmennene: 15 000 mann[2]	ukjend

Det andre krosstoget (1147–1149) var det andre store krosstoget som byrja i Europa. Grevskapet Edessa hadde gått tapt i 1144 og i 1145 kom det derfor ønske om eit nytt krosstog.

Edessa var den første av krossfararstatane som vart grunnlagd under det første krosstoget (1095–1099) og var òg den første som fall. Det andre krosstoget vart deklarert av pave Eugenius III og var det første krosstoget som vart leia av europeiske kongar, det vil seie Ludvig VII av Frankrike og Konrad III av Det tysk-romerske riket, med støtte frå fleire andre europeiske adelsfolk. Armeane til dei to kongane marsjerte kvar for seg gjennom Europa og vart til ein viss grad hindra av den austromerske keisaren Manuel I Komnenos. Etter å ha kryssa Austromarriket og gått inn i Anatolia vart begge armeane kvar for seg slått av seldsjukkane. Ludvig, Konrad og restane av armeane deira nådde Jerusalem og i 1148 deltok dei i eit overilt åtak på Damaskus. Krosstoget i aust vart mislykka for krossfararane og ein stor siger for muslimane. Krosstoget enda med at Jerusalem fall og det tredje krosstoget vart sett i gang mot slutten av 1100-talet.

Berre utanfor Middelhavsområdet oppnådde krossfararane noko resultat då flamske, frisiske, normanniske, engelske, skotske og nokre tyske krossfarar på veg til «Det heilage landet» med skip tilfeldigvis stoppa og hjelpte portugisarane i å ta Lisboa frå maurarane i 1147.

Samstundes starta det første av dei nordlege krosstoga i Aust-Europa der ein ønskte å omvende heidenske folkegrupper til kristendomen. Desse krosstoga skulle halde på i fleire hundreår.

1. ↑ J. Norwhich, Byzantium: The Decline and Fall, 94
2. ↑ J. Norwhich, Byzantium: The Decline and Fall, 95