Nasjonaldrikk

Ein nasjonaldrikk er ein drikk som er sterkt knytt til eit særskild land, og kan vera del av nasjonal identitet og sjølvbilde. Ein kan dela inn nasjonaldrikkar i alkoholdrikkar og leskedrikkar. Ein alkoholhaldig nasjonaldrikk kan vera eit nasjonalt brennevin som ein kan drikka ublanda (som med whiskey i Irland), men er som regel ein blanda drikk eller cocktail (som caipirinha i Brasil), eller øl eller vin. Nokre nasjonaldrikkar utan alkohol kan vera te for Kina, coca-cola for USA, lassi for India, maté for Uruguay og kompot for austeuropeiske land.

Ein drikk kan reknast som nasjonaldrikk av ulike grunnar:

• Han er ein utbreidd drikk, laga av utvalde lokale råder som ein kan tilreia på ein særskild måte, som mango-lassi som nyttar dahi, ein tradisjonell jogurt frå Sør-Asia, og mango.^[1]
• Han inneheld ein særskild «eksotisk» ingrediens som blir laga lokalt.
• Han blir servert som del av ei feiring eller høgtid som er del av kulturarva, som eggnog i USA i juletida.
• Han er blitt promotert som ein nasjonaldrikk i eller av landet sjølv.

Nokre gonger kan fleire land ha same drikk som nasjonaldrikk, som pisco sour i Peru og Chile.

Europa kan delast inn i «alkoholbelte» der øl er tradisjonell drikk i land som Tyskland, Storbritannia og Irland, medan vin er vanleg i middelhavsland som Spania, Italia og Hellas. Fleire drikkar er felles for fleire slaviske land. Vodka er ein klar alkoholdrikk laga ved å destillera væska frå fermentert korn og potet. Land der vodka blir rekna som nasjonaldrikk er blitt kalla «vodkabeltet». Fruktbrennevin er utbreidd på Balkan, medan akevitt og brännvin er utbreidde i Skandinavia. Elles er kvass ein vanleg fermentert leskedrikk laga av rugrbød og drukken i mange slaviske og baltiske land. Kompot er ein annan drikk som tradisjonelt er blitt laga i same regionen ved å koka saman ulike typar frukt og bær og kan serverast varm eller kald, avhengig av årstid.

Lista over land og nasjonaldrikkar er kategorisert etter geopolitiske regionar tilpassa frå SN sine fem «regionale grupper».^[2]

1. ↑ Caballero, B.; Finglas, P.; Toldra, F. (2015). Encyclopedia of Food and Health. Elsevier Science. s. 345–351. ISBN 978-0-12-384953-3. Henta 6. desember 2017. 
2. ↑ «United Nations Regional Groups of Member States». Department for General Assembly and Conference Management. United Nations. Henta 5. mars 2019.