Song-dynastiet

Kinesisk historie
Sanhuangwudi-perioden (mytologisk)
Xià-dynastiet
Shāng-dynastiet
Vestlege Zhōu				Zhōu
Vår- og haustannaltida			Austlege Zhōu
Dei stridande statane
Qín-dynastiet
Vestlege Hàn				Hàn
Xīn
Austlege Hàn
Dei tre rika
Vestlege Jìn				Jìn
16- kongerika		Austlege Jìn
Nord- og Sør-dynastia
Suí-dynastiet
Táng-dynastiet (avbrote av Andre Zhōu)
Liáo		Dei fem dynastia og ti kongedøma
		Sòng- dynastiet		Sòng
Jīn	Vest Xià	Sørlege Sòng
Yuán-dynastiet
Míng-dynastiet
Qīng-dynastiet
Republikken Kina
Folkerepublikken Kina				Republikken Kina (Táiwān)

Song eller Sung-dynastiet var eit herskardynasti som rådde i Kina frå 960 til 1279. Grunnlegginga av Song-dynastiet var den fyrste gongen Kina vart sameina etter at Tang-dynastiet fall i 907.

Song-perioden kan delast inn i to, den nordlege Song-perioden og den sørlege Song-perioden. I den fyrste av dei to periodane (960-1127) låg hovudstaden i den nordlege byen Kaifeng og dynastiet kontrollerte heile Kina. Etter at Song mista kontrollen over det nordlege Kina til Jurchen Jin-dynastiet flytta hoffet sør for Yangtze og la sin nye hovudstad til Hangzhou. Den sørlege Song-perioden varte frå 1127–1271, og vart endeleg øydelagd av det mongolske Yuan-dynastiet, som vart proklamert i 1271 og knekte Song i 1279.

Grunnleggjarane av Song-dynastiet bygde ut eit effektivt sentralisert byråkrati, der meir makt var sentralisert hjå keisaren og palassbyråkratiet enn hjå tidlegare dynasti. Song-dynastiet er elles kjend for utviklinga av byar ikkje berre som administrative senter, men også som senter for handel, industri og sjøfart. I Song-perioden gjekk Kina gjennom ei større industriell omvelting, med massiv vekst i produksjonen av jern, og viktige nyvinningar som krutet. Hangzhou kan ha hatt så mange som 500.000 innbyggjarar i ei periode der berre Paris og Venezia av europeiske byar hadde høgare innbyggartal enn 100.000.

I Song-perioden såg ein ei ny interesse for konfutsianistiske ideal, og neokonfutsianismen blomstra opp. Zhu Xi (1130-1200) og andre kombinerte konfusianistisk tankegods med idear frå buddhismen og taoismen. Ideane til neokonfusianistane vann vesentleg innpass i det kinesiske samfunnet i hundreåra som følgde, og spela også ei vesentleg rolle i Korea, Vietnam og Japan.