Literatura indiana

La literatura indiana si referís a la literatura producha dins lo soscontinent indian fins a 1947 e après dins la Republica d'Índia. Aquela a 22 22 lengas reconegudas oficialament.

Leis obratges mai ancians de la literatura indiana èran transmes e a l'orau. La literatura sanscrita comença ambé la literatura oral de lo Rig Veda, una colleccion d'imnes sagrats que datan de lo periòde dei sègles -1500 a -1200. Lei epopèias sanscritas dau Ramayana e dau Mahabharata apareisson vèrs la fin de lo segond millenari avans J.C. La literatura sanscrita classica si desvolopèt lèu durant lei premiers sègles dau premier millenari avans J.C.^[1], coma lo foguèt la literatura Sangam tamola, e lo Canon pāli. Pendent lo periòde medievau, la literatura en kannada e telogo apareissèt ai sègles VI e VII^[2]. Mai tard apareissèron lei literaturas en marathi, assamés, odia, bengalin e maithili. La literatura en autrei dialèctes de l'hindi, dau persan e de l'ordo apareissèt tanben mai tard. A la començada dau sègle XX, lo poèta bengalin Rabindranath Tagore deven lo premier prèmi Nobel de literatura d'Índia. En literatura indiana contemporanèa, li a tres prèmis literaris màgers que son lo de la confrariá Sahitya Akademi e lo prèmi Jnanpith.

1. ↑ Narayanrao, H.L.. A Brief on Indian Literature and Languages 2, 46. 
2. ↑ "Kannada literature", Encyclopædia Britannica, 2008. Quote: "The earliest literary work is the Kavirajamarga (c. AD 450), a treatise on poetics based on a Sanskrit model."