Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)
122-мм гаубица образца 1938 года
Ilustracja
M-30 na pomniku w Niżnym Nowogrodzie
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

haubica

Historia
Prototypy

1938

Produkcja seryjna

19401955 (ZSRR)
1957–? (NRD)
19501960 (Polska)

Wyprodukowano

19 266 szt (ZSRR)

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

121,92 mm

Długość lufy

2800 mm (L/22,7)

Donośność

11 800 m

Odległość strzału bezwzgl.

400 m

Prędkość pocz. pocisku

515 m/s (pocisk burzący o masie 21,76 kg)

Długość

5,90 m w położeniu marszowym

Szerokość

1,975 m

Wysokość

1,82 m

Masa

2350–2500 kg (bojowa)
3100 kg (z przodkiem)
725 kg (lufy z zamkiem)

Kąt ostrzału

od −3° do +63,5°(w pionie)
49° (w poziomie)

Długość odrzutu

1100 mm

Szybkostrzelność

5–6 strz./min

Obsługa

6–8 ludzi

Prędkość marszowa

50 km/h (drogami asfaltowymi)

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)radziecka haubica opracowana w 1938, której masowa produkcja ruszyła w 1940. Była jednym z podstawowych dział Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. W latach 1940–1955 wyprodukowano ponad 19 tys. egzemplarzy tej broni (z tego 17,5 tys. w latach 1940–1945). Używana była przez wiele lat po wojnie w wielu armiach świata, w tym w Wojsku Polskim, gdzie służyła jako 122 mm ciągniona haubica wz. 1938/1985[1]). Stanowiła również uzbrojenie dział samobieżnych SU-122 i SG-122.

  1. :: Ministerstwo Obrony Narodowej - serwis internetowy :: Sprzęt artyleryjski :: [online], archiwalny.mon.gov.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).

Previous Page Next Page