2C-T-7

2C-T-7

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-(2,5-dimetoksy-4-propylosulfanylofenylo)etanoamina Inne nazwy i oznaczenia 2,5-dimetoksy-4-propylotiofenyloetyloamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C13H21NO2S
Masa molowa	255,38 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	207740-26-9
PubChem	24728635
DrugBank	DB01458
SMILES NCCC1=C(OC)C=C(SCCC)C(OC)=C1
InChI InChI=1S/C13H21NO2S/c1-4-7-17-13-9-11(15-2)10(5-6-14)8-12(13)16-3/h8-9H,4-7,14H2,1-3H3 InChIKey OLEVEPDJOFPJTF-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	substancja psychotropowa grupy I-P
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

2C-T-7 – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C, pochodna fenyloetyloaminy. Pierwszy raz została otrzymana przez Alexandra Shulgina w roku 1986.

Efekty działania 2C-T-7 podobnie jak w przypadku wszystkich psychodelików są bardzo zróżnicowane i indywidualne. Zwykle jednak obejmują: pobudzenie, podniesienie nastroju, euforię, uczucie radości szczęścia oraz silne efekty wizualne. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie 2C-T-7 waha się w przedziale 10–30 mg a efekty utrzymują się 8–15 godzin. Mechanizm działania 2C-T-7 opiera się na działaniu agonistycznym na receptory serotoninowe, szczególnie 5-HT_2A. 2C-T-7 jest także selektywnym inhibitorem MAO-A, co czyni tę substancję dość niebezpieczną, gdyż jej wysokie dawki mogą spowalniać degradację serotoniny, co w konsekwencji może prowadzić do syndromu serotoninowego.