Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Albert Wielki

Święty
Albert Wielki
Albertus Magnus
biskup
doktor Kościoła
Ilustracja
Albertus Magnus (fresk, 1352, Treviso, Włochy)
Data i miejsce urodzenia

1193/1205
Lauingen (Donau) (Szwabia)

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1280
Kolonia

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1622 przez Grzegorza XV

Kanonizacja

1931
przez Piusa XI

Wspomnienie

15 listopada

Atrybuty

gałązka palmowa lub oliwna, globus, infuła u stóp, krzyż, księga lub zwój, lilia, ptasie pióro, wizerunek Niepokalanej

Albert Wielki, Albert z Kolonii, Albert z Lauingen, Albert von Bollstädt[1], łac. Albertus Magnus (ur. 1193/1205? w Lauingen (Donau), zm. 15 listopada 1280 w Kolonii) – niemiecki duchowny katolicki oraz uczony; dominikanin, teolog i filozof scholastyczny, pierwszy wybitny przedstawiciel scholastycznego arystotelizmu[2]. Znany także z obszernej wiedzy przyrodniczej, przypisuje mu się także zajmowanie się alchemią. Święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła (znany jako doctor universalis lub doctor expertus).

Albert jako jeden z pierwszych w systematyczny sposób łączył filozofię Arystotelesa z teologią katolicką – w Arystotelesie dostrzegł możliwość pogodzenia wiedzy przyrodniczej i wiary. Jako jeden z pierwszych głosił też odrębność metody teologii od metody nauk przyrodniczych oraz inny charakter prawd wiary i prawd naukowych. Te podstawy metodologiczne umożliwiły mu znaczne poszerzenie wiedzy w dziedzinie botaniki. Wszystkie te założenia przejął jego największy uczeń, Tomasz z Akwinu.

Albert pozostaje pod wpływem Awicenny, któremu zawdzięcza zbliżoną do emanacyjnej koncepcję stworzenia i pojęcie Boga jako pierwszej przyczyny stwarzającej hierarchię bytów, a także – przy całym swoim głębokim arystotelizmie – pewne skłonności neoplatońskie.

  1. Albert Wielki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-03].
  2. Historia filozofii 1961 ↓, s. 531.

Previous Page Next Page