Altana (chłodnik, ciennik) – lekka budowla, często ażurowa, stawiana w ogrodzie, nierzadko ozdobna, również niewielki plac zacieniony przez krąg drzew[1]. Ma za zadanie chronić przed deszczem i słońcem. Miejsce spotkań i odpoczynku. Zazwyczaj stawiana w punktach widokowych lub jako akcent na zakończeniu osi kompozycyjnych ogrodu.
Altanom nadawano zwykle bogatą i ozdobną formę architektoniczną. W XVI–XVIII wieku budowano altany murowane na planie prostokąta lub wieloboku, otwarte lub zamknięte, pokryte dachem namiotowym lub kopulastym wspartym na bogato dekorowanych kolumnach. W XVIII i XIX wieku budowano altany w ogrodach krajobrazowych w formie pagód, świątyń antycznych, gotyckich kaplic, czy wiejskich chat[2].
Obecnie za altanę uważane są również konstrukcje zabudowane, letnie domki w ogródku czy na działce, w swoich konstrukcjach wzorowane na wiejskich chatach, często z obszernymi tarasami i podpiwniczone.