Arthur Cayley (ur. 16 sierpnia 1821 w Richmond, hrabstwo Surrey; zm. 26 stycznia 1895 w Cambridge[1]) – angielski matematyk[2] i prawnik, profesor uniwersytetu w Cambridge (od 1863), członek Towarzystwa Królewskiego w Londynie i Akademii Nauk w Petersburgu[1]. Laureat Medalu Copleya (1882).
Zajmował się algebrą, geometrią algebraiczną, analizą i kombinatoryką. Opisał m.in. oktoniony, twierdzenie Cayleya-Hamiltona, pierwszą aksjomatyczną definicję grupy[1] oraz twierdzenia Cayleya; współtwórca teorii wyznaczników[potrzebny przypis]. Upamiętniają go nazwy tablic Cayleya, grafów Cayleya i konstrukcji Cayleya-Dicksona, a oktoniony bywają nazywane oktawami Cayleya, mimo że nie opisał ich jako pierwszy. Badał też równania różniczkowe, funkcje eliptyczne i opracował metodę wyznaczania liczby izomerów związków organicznych[potrzebny przypis]. Zajmował się także astronomią i astrofizyką[1].