Bakteriomocz

Bakteriomocz, bakteriuria – stan, w którym stwierdza się obecność bakterii w moczu.

W warunkach prawidłowych mocz jest jałowy, czyli nie występują w nim bakterie, jedynie w dalszej części cewki moczowej, mogą występować bakterie saprofityczne. Drogą wstępującą, ale także drogą krwiopochodną i poprzez ciągłość z otoczenia, może dojść do kolonizacji dróg moczowych. Obecność bakterii w moczu nie jest jednak równoważna z rozpoznaniem zakażenia układu moczowego. Dla rozpoznania zakażenia dróg moczowych konieczne jest stwierdzenie w moczu bakterii uropatogennych (czyli chorobotwórczych w obrębie dróg moczowych), występujących w odpowiedniej liczbie.

Arbitralnie podzielono występowanie bakteriomoczu na dwie sytuacje kliniczne: bakteriomocz znamienny (uważany za objaw istnienia zakażenia układu moczowego) i bakteriomocz bezobjawowy (czyli istnienie bakteriomoczu znamiennego u osoby bez objawów podmiotowych ani przedmiotowych).

Aby uzyskać obiektywną ocenę występowania bakteriomoczu, należy wykonać badanie posiewu moczu, z zachowaniem reżimu jałowego oddania moczu do badania, aby uniknąć nadkażenia bakteriami saprofitycznymi, występującymi w końcowym odcinku cewki moczowej, pochwie lub skórze okolic ujścia cewki moczowej.