Boeing B-17 Flying Fortress

Boeing B-17 Flying Fortress

B-17G
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing Airplane Company
Typ	samolot bombowy dalekiego zasięgu
Konstrukcja	czterosilnikowy średniopłat o konstrukcji całkowicie metalowej
Załoga	10
Historia
Data oblotu	28 lipca 1935
Lata produkcji	1939–1945
Liczba egz.	12 726
Dane techniczne
Napęd	4 silniki gwiazdowe 9-cylindrowe Wright R-1820-97
Moc	4 × 1200 KM (883 kW)
Wymiary
Rozpiętość	31,62 m
Długość	22,66 m
Wysokość	5,79 m
Powierzchnia nośna	131,92 m²
Masa
Własna	16 390 kg
Startowa	29 710 kg
Osiągi
Prędkość maks.	486 km/h
Prędkość przelotowa	241 km/h
Prędkość wznoszenia	4,6 m/s
Pułap	10 850 m
Zasięg	2900 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
13 karabinów maszynowych M2 kal. 12,7 mm do 4355 kg bomb w komorze bombowej
Użytkownicy
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing B-17 Flying Fortress – amerykański czterosilnikowy ciężki samolot bombowy dalekiego zasięgu, zaprojektowany i zbudowany w połowie lat 30. XX wieku w amerykańskim koncernie lotniczym Boeing Airplane Company.

Od 1936 roku, kiedy zaczęto produkcję serii wstępnej YB-17, do roku 1945, kiedy zakończono produkcję wersji B-17G, wyprodukowano blisko 13 000 egzemplarzy B-17 różnych wersji, z czego w działaniach bojowych utracono około 4750. Wykorzystywano je przede wszystkim do nalotów strategicznych podczas II wojny światowej – na cele na terenie III Rzeszy, na terytoriach jej sojuszników oraz na terytoriach przez nią okupowanych – prowadzonych przez siły United States Army Air Forces stacjonujące w Wielkiej Brytanii, w Afryce i we Włoszech. W skład wielu amerykańskich wypraw bombowych wchodziło po kilkaset B-17; maszyny te były najczęściej spotykanymi amerykańskimi samolotami bombowymi podczas wojny w Europie. Łącznie B-17 zrzuciły na cele w Europie ponad 640 tysięcy ton bomb. W latach 1941–1943 Amerykanie w ograniczonym zakresie wykorzystywali B-17 również na Pacyfiku, a pewna liczba bombowców służyła także w brytyjskim RAF-ie.

Odporność konstrukcji na uszkodzenia w boju i silne uzbrojenie obronne zapewniły B-17 status legendy lotnictwa. Wykorzystywany był również do innych działań poza bombardowaniami strategicznymi: ZOP, ratowniczych czy transportowych, a oprócz tego powstało wiele specjalistycznych wersji pochodnych, w tym zdalnie sterowanych.

Po II wojnie światowej Flying Fortressy nadal brały udział w konfliktach zbrojnych, choć na dużo mniejszą skalę. W siłach zbrojnych Stanów Zjednoczonych służyły jeszcze w czasie wojny koreańskiej jako maszyna ratownicza, tymczasem siły powietrzne Izraela – które stały się jednym z powojennych użytkowników B-17 – użyły tych maszyn w roli bombowców w wojnie o niepodległość i w czasie kryzysu sueskiego.