Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Bogoria (herb szlachecki)
 Herb Bogoria | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Zawołanie |
Bogoryja |
| Alternatywne nazwy |
Bogorya, Bogoryja, Boguryja[1] |
| Pierwsza wzmianka | |
Bogoria – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Bogoryja[2]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[3]. Bogoria jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[4].
Herb występował głównie wśród rodzin osiadłych w ziemi krakowskiej, sandomierskiej i na Mazowszu[2]. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Bogoria, należy wymienić Wołłowiczów[5] i Skotnickich[6].
Bogorii używał też Franciszek Bohomolec[7].
- ↑ Aleksandra Cieślikowa, Kazimierz Rymut, Maria Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 6, Nazwy heraldyczne, oprac. Maria Bobowska-Kowalska, Kraków: Instytut Języka Polskiego, 1995, s. 4, ISBN 83-85579-73-7 [dostęp 2021-06-17].
- ↑ a b Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 91, ISBN 83-7391-166-9.
- ↑ Jan Długosz, Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego, wydał dr. Z. Celichowski, Zygmunt Celichowski, Poznań: Biblioteka Kórnicka, 1885, s. 23 [dostęp 2021-06-14] (pol.).
- ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VIII, Kraków: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1928, s. 141.
- ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. IX, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1842, s. 414–423 [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. 8, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 388–389 [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Ludwik Piechnik, Jezuickie Collegium Nobilium w Warszawie (1752-1777), t. 35, Nasza Przeszłość, 1971, s. 118.
Previous Page Next Page
