Cement stomatologiczny

Ten artykuł od 2013-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cementy stomatologiczne – materiały stosowane w stomatologii. W zależności od konsystencji gotowego materiału mogą być używane jako materiały podkładowe pod wypełnienia stałe (forma kitu), jako materiał do wypełnienia czasowego w zębach mlecznych (również forma kitu) oraz jako materiał do zacementowania elementów protetycznych stałych (forma gęstej śmietany)^[1]. Używany jest w postaci proszku i płynu, które należy zmieszać i zarobić, aby otrzymać ostateczną postać.

Wyróżnia się cementy:

• cynkowo-fosforanowe (np. preparat Agathos)
• cynkowo-polikarboksylowe
• glassjonomerowe (inaczej zwane szkło-jonomerowymi)
• na bazie tlenku cynku z eugenolem
• na bazie wodorotlenku wapnia: twardniejące (Life) i nietwardniejące (Biopulp)