Chajjim Josef Cadok

Chajjim Josef Cadok

‏חיים יוסף צדוק‎

Data i miejsce urodzenia	2 października 1913 Rawa Ruska, Austro-Węgry
Data śmierci	15 sierpnia 2002
Minister przemysłu i handlu w II i III rządzie Eszkola
Okres	od 25 maja 1965 do 22 listopada 1966
Przynależność polityczna	Mapai
Poprzednik	Pinchas Sapir
Następca	Ze’ew Szerf
Minister rozwoju w II rządzie Eszkola
Okres	od 31 maja 1965 do 12 stycznia 1966
Przynależność polityczna	Mapai, Koalicja Pracy
Poprzednik	Josef Almogi
Następca	Mosze Kol
Minister sprawiedliwości w III rządzie Meir i I rządzie Rabina
Okres	od 10 marca 1974 do 20 czerwca 1977
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy
Poprzednik	Golda Meir
Następca	Menachem Begin
Minister spraw religijnych w I rządzie Rabina
Okres	od 3 czerwca 1974 do 29 października 1974
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy
Poprzednik	Jicchak Refa’el
Następca	Jicchak Refa’el
Minister spraw religijnych w I rządzie Rabina
Okres	od 16 stycznia 1977 do 20 czerwca 1977
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy
Poprzednik	Jicchak Refa’el
Następca	Aharon Abuchacira
Multimedia w Wikimedia Commons

Chajjim Josef Cadok (hebr.: חיים יוסף צדוק, ang.: Haim Yosef Zadok, ur. 2 października 1913 w Rawie Ruskiej, zm. 15 sierpnia 2002)^[1] – izraelski filozof, prawnik i polityk, w latach 1965–1966 minister gospodarki, w latach 1965–1966 minister rozwoju, w latach 1974–1977 minister sprawiedliwości, w 1974 i 1977 minister spraw religijnych, w latach 1959–1978 poseł do Knesetu z list Mapai i Koalicji Pracy^[1].

W niepodległej Polsce ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, był członkiem Gordonii i Poalej Syjon. W 1935 wyemigrował do Palestyny, gdzie ukończył prawo na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie^[1].

W niepodległym Izraelu był zastępcą prokuratora generalnego – w latach 1949–1952. W wyborach parlamentarnych w 1955 nie dostał się do izraelskiego parlamentu^[1], jednak 28 stycznia 1959, po śmierci Josefa Sprinzaka objął mandat poselski^[2] Zasiadał w Knesetach III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji^[1]. 2 stycznia 1978 zrezygnował z zasiadania w Knesecie, a mandat objął po nim Emri Ron^[3]. Powrócił do kariery prawniczej, był wykładowcą na Uniwersytecie Hebrajskim^[1].