Chlorek winylu
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
chloroeten
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| chloroetylen, VC, VCM
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C2H3Cl
|
| Inne wzory
|
CH2=CHCl
|
| Masa molowa
|
62,50 g/mol
|
| Wygląd
|
bezbarwny gaz[1][2][3] o słodkim zapachu
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
75-01-4
|
| PubChem
|
6338
|
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C2H3Cl/c1-2-3/h2H,1H2
|
| InChIKey
|
BZHJMEDXRYGGRV-UHFFFAOYSA-N
|
|
| Właściwości
|
|
|
| Gęstość
|
| 0,9106 g/cm³ (20 °C)[1]; gaz
|
|
|
| Rozpuszczalność w wodzie
|
| 8,8 g/l[5]
|
| w innych rozpuszczalnikach
|
| rozpuszczalny w etanolu, dobrze w eterze dietylowym[1]
|
|
|
| Temperatura topnienia
|
−153,84 °C[1]
|
| Temperatura wrzenia
|
–13,8 °C[1]
|
| Punkt krytyczny
|
152 °C[6]; 5,60 MPa[6]; 171 cm³/mol ≈ 0,365 g/cm³[6]
|
| logP
|
1,38[4]
1,620[5]
|
| Współczynnik załamania
|
1,3700 (589 nm, 20 °C)[1]
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-10-21]
|
|
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[8]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H220, H280, H350[10]
|
| Zwroty P
|
P201, P210, P308+P313, P410+P403[10]
|
|
|
| NFPA 704
|
Na podstawie
podanego źródła[11]
|
|
|
|
|
| Temperatura zapłonu
|
−78 °C (zamknięty tygiel)[9]
−61,0 °C (zamknięty tygiel)[10]
|
| Temperatura samozapłonu
|
472 °C[9]
|
| Granice wybuchowości
|
3,6–33,0%[9][10]
|
| Numer RTECS
|
KU9625000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 500 mg/kg (szczur, doustnie)[5]
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
chloroetan
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Chlorek winylu, chloroeten – organiczny związek chemiczny, chlorowa pochodna etenu. Stosowany głównie (na początku XXI w. >95%[12]) jako monomer do otrzymywania polichlorku winylu oraz kopolimerów[2].
