Difluorek tlenu

Difluorek tlenu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. difluorek tlenu[1] addyt. difluorydotlen[1]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	OF2
Masa molowa	54,00 g/mol
Wygląd	bezbarwny gaz o mdłym zapachu[2]
Identyfikacja
Numer CAS	7783-41-7
PubChem	24547
InChI InChI=1S/F2O/c1-3-2 InChIKey UJMWVICAENGCRF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,521 g/cm³ (w punkcie wrzenia)[2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 68 cm³ gazowego OF 2/1 dm³ (0 °C)[3] Temperatura topnienia −223,8 °C[2] Temperatura wrzenia −145,3 °C[2] Temperatura rozkładu 200–250 °C[2] Punkt krytyczny −58 °C[2]; 4,95 MPa[2]; 0,5532 g/cm³[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H270, H280, H314, H330 Zwroty P brak wiarygodnych danych Numer RTECS RS2100000 Stężenie śmiertelne LC50 1,5 ppm (mysz, wziewnie)
Podobne związki
Podobne związki	woda, tlenek chloru(I)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Difluorek tlenu, OF
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym tlen znajduje się na II stopniu utlenienia.

W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny gaz, rozpuszczalny w wodzie. Reaguje wybuchowo z parą wodną zgodnie ze schematem:

OF
2 + H
2O → 2HF + O
2

W temperaturze powyżej 260 °C rozkłada się na pierwiastki składowe.

Otrzymywany przez działanie fluorem na rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodu:

2F
2 + 2NaOH → 2NaF + H
2O + OF
2

Difluorek tlenu można otrzymywać w sposób ciągły. Do zamkniętego naczynia wprowadza się od dołu wodny roztwór wodorotlenku sodowego, a poprzez dodatkową rurkę z góry – gazowy fluor na dno naczynia. Otworem z boku, w połowie wysokości naczynia, uchodzi wodny roztwór fluorku sodowego, zaś gazowy fluorek tlenu jeszcze jednym wyprowadzeniem na górze naczynia. Przy 4% roztworze wodorotlenku sodowego wydajność reakcji wynosi ok. 15%.