Dimetyloamina
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
N-metylometanoamina
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
N,N-dimetyloamina, DMA, daw. dwumetyloamina
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C2H7N
|
Inne wzory
|
(CH 3) 2NH, Me 2NH, CH 3−NH−CH 3
|
Masa molowa
|
45,08 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwny, palny gaz[1] o zapachu ryb lub amoniaku[2]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
124-40-3 21249-13-8 (siarczan) 30781-73-8 (azotan) 506-59-2 (chlorowodorek)
|
PubChem
|
674
|
|
InChI
|
InChI=1S/C2H7N/c1-3-2/h3H,1-2H3
|
InChIKey
|
ROSDSFDQCJNGOL-UHFFFAOYSA-N
|
|
Właściwości
|
|
Gęstość
|
0,6704 g/cm³ (0 °C)[3]; ciecz
|
|
Rozpuszczalność w wodzie
|
mieszalna w każdym stosunku[2]
|
w innych rozpuszczalnikach
|
rozpuszczalna w etanolu i eterze dietylowym[3]
|
|
Temperatura topnienia
|
(−93 ± 2) °C[3]
|
Temperatura wrzenia
|
(7,3 ± 0,4) °C[3]
|
Temperatura rozkładu
|
400 °C[2] 420 °C[6]
|
Punkt krytyczny
|
164,4 °C[7]; 5,34 MPa[7]; 188 cm³/mol ≈ 0,239 g/cm³[7]
|
logP
|
−0,38 (25 °C)[4]
|
Kwasowość (pKa)
|
10,73 (25 °C)[5]
|
Współczynnik załamania
|
1,350 (589 nm, 17 °C)[3]
|
Lepkość
|
0,300 mPa·s (−25 °C)[8] 0,232 mPa·s (0 °C)[8]
|
Napięcie powierzchniowe
|
26,34 mN/m (25 °C)[9]
|
Prężność pary
|
203 kPa (25 °C)[10]
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanego źródła[2]
|
|
|
Zwroty H
|
H220, H280, H315, H318, H332, H335, H412
|
Zwroty P
|
P210, P261, P273, P280, P305+P351+P338, P410+P403
|
|
Temperatura zapłonu
|
−55 °C[2] −6,69 °C[6] 20 °C[10]
|
Temperatura samozapłonu
|
400 °C[2][10]
|
Granice wybuchowości
|
2,8–14,4%[2][10]
|
Numer RTECS
|
IP8750000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 698 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
MeNH 2, Me 3N, EtNH 2, Et 2NH, Et 3N, Me 2S
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Dimetyloamina, daw. dwumetyloamina – organiczny związek chemiczny z grupy amin, najprostsza drugorzędowa amina alifatyczna.
Jest produktem rozkładu białek w wyniku gnicia. Stosowana jest jako absorbent gazów kwaśnych, czynnik flotacyjny, stabilizator benzyny i rozpuszczalnik, a także w przemyśle włókienniczym oraz do wyrobu mydeł, środków depilacyjnych i czyszczących[potrzebny przypis].
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b c d e f g h Dimethylamine, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 11030 [dostęp 2022-04-26] (niem. • ang.).
- ↑ a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 3-200.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-174.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-91.
- ↑ a b Dimetyloamina [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 października 2019, numer katalogowy: 38936 [dostęp 2022-04-26] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c Haynes 2016 ↓, s. 6-71.
- ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 6-244.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 6-191.
- ↑ a b c d Haynes 2016 ↓, s. 16-22.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-62.