Dis-moll

dis-moll − gama oparta na skali molowej, której toniką jest dis. Gama ta w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: dis, eis, fis, gis, ais, h, cis. W zapisie tonacji dis-moll występuje sześć krzyżyków.

Gama dis-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

Gama dis-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy dis-moll naturalnej):

Równoległą gamą durową jest Fis-dur^[1], jednoimienną durową – Dis-dur.

Nazwa dis-moll to także akord, zbudowany z pierwszego (dis), trzeciego (fis) i piątego (ais) stopnia gamy dis-moll.

Akord dis-moll

Znane dzieła w tonacji dis-moll:

• Aleksandr Skriabin – Etiuda dis-moll, Op. 8, No. 12.
• Charles-Valentin Alkan – druga część Wielkiej Sonaty „Les Quatre Âges” z podtytułem Quasi-Faust
• Olivier Messiaen – hymn O sacrum convivium.