Droperydol
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1-{1-[4-(4-fluorofenylo)-4-oksobutylo]-1,2,3,6-tetrahydropirydyn-4-ylo}-1H-benzo[d]imidazol-2(3H)-on
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
łac. droperidolum
|
inne
|
droperydol
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C22H22FN3O2
|
Masa molowa
|
379,43 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
548-73-2
|
PubChem
|
3168
|
DrugBank
|
DB00450
|
SMILES
|
Fc1ccc(cc1)C(=O)CCCN2CC=C(CC2)N3c4ccccc4NC3=O
|
|
InChI
|
InChI=1S/C22H22FN3O2/c23-17-9-7-16(8-10-17)21(27)6-3-13-25-14-11-18(12-15-25)26-20-5-2-1-4-19(20)24-22(26)28/h1-2,4-5,7-11H,3,6,12-15H2,(H,24,28)
|
InChIKey
|
RMEDXOLNCUSCGS-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
haloperydol, bromoperydol
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
N05AD08
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
przeciwpsychotyczne, przeciwwymiotne
|
Metabolizm
|
wątrobowy
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
dożylna, domięśniowa
|
|
|
Droperydol, droperidol – organiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny oraz w anestezjologii do neuroleptoanalgezji, a także jako lek przeciwwymiotny. Jest silnym antagonistą receptorów dopaminergicznych D2. Został opracowany przez firmę Janssen Pharmaceutica w 1961 roku.
W 2001 roku droperydol został wycofany z rynku w Wielkiej Brytanii i innych krajach (w tym w Polsce) z powodu groźnych dla życia działań niepożądanych (wydłużenie odstępu QT), ale następnie ponownie wprowadzony we wskazaniu profilaktyki i leczenia pooperacyjnych nudności i wymiotów[1].