Drumlin

Drumlin – forma ukształtowania powierzchni ziemi pochodzenia glacjalnego. Jest to niskie, owalne wzgórze (długość do około 1 km, wysokość 5 – 60 m) o podłużnym, asymetrycznym profilu (bardziej stromy stok występuje od strony, z której nasuwał się lądolód).

Drumliny zbudowane są zwykle z gliny lodowcowej, osadów fluwioglacjalnych, niekiedy zawierają materiał skalny lub materiał podłoża wyciśnięty przez lodowiec. Powstawały prawdopodobnie z materiału deponowanego przez lądolód (morena) przekształconego później w wyniku nacisku lodu, detersji oraz działalności wód lodowcowych. Przypuszczalnie drumliny powstały bądź na skutek przesuwania się lodowca po podłożu z gliny zwałowej i modelowania tej gliny przez wgniatanie jej do szczelin podlodowych, bądź też przez okrycie gliniastym płaszczem morenowym, starszych, podłużnych, piaszczysto-żwirowych form podłoża^[1].

Drumliny występują zazwyczaj gromadnie, ułożone wachlarzowato lub równolegle do siebie, tworząc pole drumlinowe. Ich wymiary, kształty i kierunek wydłużenia są na danym obszarze mniej więcej jednakowe. Strefy drumlinowe spotyka się najczęściej na wysoczyznach morenowych w pobliżu pagórkowatej strefy czołowo-morenowej^[1].

Największe w Europie skupienie pagórków bochenkowatych występuje na obszarze pomiędzy Stargardem a Nowogardem, stargardzkie pole drumlinowe rozciągają się na obszarze ok. 5 tys. km², a ich łączna liczba szacowana jest na 3,5 tysiąca^[2]. Innym znanym obszarem z polem drumlinowym jest Obszar Chronionego Krajobrazu Drumliny Zbójeńskie.

Słowo drumlin pojawiło się w angielszczyźnie w połowie XIX wieku, pochodzi od irlandzkiego i szkockiego druim – „grzbiet”^[3].