Dyskografia Iron Maiden

Dyskografia Iron Maiden

Iron Maiden na koncercie w Paryżu podczas Somewhere Back in Time World Tour, 2008
Wydawnictwa
Albumy studyjne↙	17
Albumy koncertowe↙	13
Kompilacje↙	7
Minialbumy↙	4
Single↙	65
Wideo↙	20
Teledyski↙	58
Box sety↙	3

Dyskografia Iron Maiden – brytyjskiego zespołu heavymetalowego składa się z siedemnastu albumów studyjnych, trzynastu albumów koncertowych, siedmiu kompilacji, czterech mini-albumów, sześćdziesięciu pięciu singli i maxi-singli oraz dwudziestu wydawnictw audio-wizualnych.

Zespół założył w 1975 basista Steve Harris. Po kilku przesłuchaniach do grupy dołączyli: wokalista Paul Di’Anno, gitarzyści Dave Murray i Dennis Stratton oraz perkusista Clive Burr. W 1980 muzycy wydali debiutancki album Iron Maiden, który uczynił zespół głównym przedstawicielem nurtu NWOBHM^[1]. W 1981 Strattona zastąpił Adrian Smith i wydał z zespołem album Killers. W tym samym roku Paul Di’Anno został zastąpiony przez Bruce’a Dickinsona. W 1982 grupa wydała The Number of the Beast, który jako pierwszy album zespołu zajął pierwsze miejsce na liście UK Albums Chart^[2] i uzyskał status platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych^[3]. W 1983 nowym perkusistą został Nicko McBrain, wydając z formacją album Piece of Mind. Kolejnym wydawnictwem był Powerslave (1984). W 1986 muzycy poszerzyli swój repertuar o syntezatory gitarowe na albumie Somewhere in Time^[4]. Kolejny album, Seventh Son of a Seventh Son (1988), będący albumem koncepcyjnym, zajął pierwsze miejsce na liście UK Albums Chart^[2].

Skład zespołu pozostał niezmieniony aż do 1990, kiedy grupę opuścił Adrian Smith, zastąpiony przez Janicka Gersa. W tym samym roku został wydany album No Prayer for the Dying, który uzyskał status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych^[3]. W 1992 muzycy wydali album Fear of the Dark, a rok później grupę opuścił Bruce Dickinson. Zastąpił go Blaze Bayley, który zadebiutował na dziesiątym albumie studyjnym, The X Factor (1995). Tuż po wydaniu albumu Virtual XI w 1998, Bayley opuścił zespół. Płyty nagrane w składzie z Bayleyem należały do najgorzej przyjętych w historii formacji.

W 1999 do formacji powrócili Dickinson i Smith, by w 2000 wydać album Brave New World, dzięki któremu zespół powrócił do muzycznej ekstraklasy. Kolejnymi wydawnictwami były albumy Dance of Death (2003) i A Matter of Life and Death (2006), które umocniły pozycję zespołu. Wydany w 2010 album The Final Frontier, zadebiutował na pierwszym miejscu list przebojów w dwudziestu ośmiu krajach^[5]. Podwójny album studyjny The Book of Souls (2015) dotarł ostatecznie na szczyty list bestsellerów w 46 krajach świata, co uczyniło go najlepiej notowanym wydawnictwem w historii grupy^[6]. Wydany we wrześniu 2021 kolejny dwupłytowy album Senjutsu kontynuował dobrą passę formacji. Pomimo braku wsparcia promocyjnego ze strony mediów głównego nurtu^[7], Iron Maiden pozostaje jedną z najbardziej utytułowanych formacji heavymetalowych w historii. Według wielu źródeł sumaryczny nakład regularnych albumów grupy szacowany jest na ponad 130 milionów sprzedanych egzemplarzy^{[8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29]}. Jak podaje MD Daily Record wszystkie wydawnictwa audio-wizualne formacji sprzedały się na całym świecie w ponad 200 milionach kopii, wliczając w to regularne albumy, single, kasety VHS, płyty DVD, wszelkie publikacje promocyjne oraz wszelkiego rodzaju kompilacje nagrań^[30][31]. W ciągu 50 lat działalności grupa opublikowała 17 albumów studyjnych, których łączny nakład przekroczył 110 milionów egzemplarzy^[32][33][34]. Zespół w toku kariery otrzymał ponad 600 „srebrnych”, „złotych” oraz „platynowych” płyt^[35][36][37].