Elegia (muzyka)

Elegia – forma muzyczna, miniatura wokalna lub instrumentalna o melancholijnym i nostalgicznym charakterze^[1][2].

Często jest utworem tematycznym wyrażającym smutek po utracie bliskiej lub ogólnie znanej i cenionej osoby. Elegia nie posiada stałej formy; znana jest też pod nazwą „lament”^[1][2].

Znane elegie:

• Richard Wagner – Elegia na fortepian w As-dur (1859)
• Gabriel Fauré – Elegia c-moll na wiolonczelę i orkiestrę Op. 24 (1880)
• Edvard Grieg – Elegia na fortepian op. 38/6 (1883)
• Nikołaj Rimski-Korsakow – Elegia na głos i fortepian Op.42/3 (1897)
• Herbert Howells – Elegia na skrzypce, kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową (1917)
• Dmitrij Szostakowicz – Adagio i Allegretto (Elegia i Polka) na kwartet smyczkowy (1931)
• Igor Strawinski – Elegia dla J.F.K. na głos i trzy klarnety (1964)
• John Barnes Chance – Elegy na zespół instrumentów dętych (1972)
• Lukas Foss – Elegia dla Anne Frank na fortepian, narratora i orkiestrę (1989)
• Mikołaj Górecki – Elegia na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2015)