Etylenodiamina
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| PIN
|
etano-1,2-diamina[1]
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| farm.
|
łac. ethylendiaminum
|
| inne
|
1,2-diaminoetan, skr. en (w postaci ligandu), przest. etylenodwuamina
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C2H8N2
|
| Inne wzory
|
C
2H
4(NH
2)
2, NH
2C
2H
4NH
2, NH
2CH
2CH
2NH
2
|
| Masa molowa
|
60,10 g/mol
|
| Wygląd
|
przezroczysta, bezbarwna, dymiąca ciecz[2] o zapachu amoniaku[3]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
107-15-3
|
| PubChem
|
3301
|
| DrugBank
|
DB14189
|
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C2H8N2/c3-1-2-4/h1-4H2
|
| InChIKey
|
PIICEJLVQHRZGT-UHFFFAOYSA-N
|
|
| Właściwości
|
|
|
| Gęstość
|
| 0,8979 g/cm³ (20 °C)[4]; ciecz
|
|
|
| Rozpuszczalność w wodzie
|
| bardzo dobrze rozpuszczalna[4]
|
| w innych rozpuszczalnikach
|
| mieszalna w każdym stosunku z etanolem[2], rozpuszczalna w tetrachlorometanie, nierozpuszczalna w eterze dietylowym i benzenie[4]
|
|
|
| Temperatura topnienia
|
11,14 °C[4]
|
| Temperatura wrzenia
|
116,9 °C[4]
|
| Punkt krytyczny
|
340,0 °C[7]; 6,71 MPa[7]; 204 cm³/mol ≈ 0,295 g/cm³[7]
|
| logP
|
−2,04[5]
|
| Kwasowość (pKa)
|
pKBH+
1 9,92[6]
pKBH+
2 6,86[6]
|
| Współczynnik załamania
|
1,4565 (589 nm, 20 °C)[4]
|
| Prężność pary
|
1,62 kPa[8]
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie podanego źródła[3]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H226, H302+H332, H311, H314, H317, H334, H412
|
| Zwroty P
|
P210, P273, P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338
|
|
|
| Temperatura zapłonu
|
38 °C (zamknięty tygiel)[3]
|
| Temperatura samozapłonu
|
385 °C[8]
|
| Granice wybuchowości
|
2,5–12,0%[8]
|
| Numer RTECS
|
KH8575000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 1200 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[5]
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
kadaweryna
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Etylenodiamina, skr. en – organiczny związek chemiczny z grupy amin. W warunkach normalnych jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu podobnym do amoniaku. Jest umiarkowanie mocną zasadą aminową. Szeroko stosowana w przemyśle chemicznym jako składnik wielu syntez chemicznych. Roczna produkcja światowa w roku 1998 wyniosła ok. 500 tys. ton.
- ↑ P-62.2.4 Poliaminy, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 5, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2023], s. 632 .
- ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b c Etylenodiamina [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 9 października 2021, numer katalogowy: 03550 [dostęp 2022-08-12] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c d e f Haynes 2016 ↓, s. 3-244.
- ↑ a b Ethylenediamine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2022-08-12] (ang.).
- ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 5-91.
- ↑ a b c Haynes 2016 ↓, s. 6-72.
- ↑ a b c Haynes 2016 ↓, s. 15-16.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-72.
