Fenfluramina

Fenfluramina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-etylo-1-[3-(trifluorometylo)fenylo]propano-2-amina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H16F3N
Masa molowa	231,26 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	458-24-2 16105-77-4 (racemat, chlorowodorek) 3616-78-2 (izomer R, chlorowodorek) 37577-24-5 (izomer R) 404-82-0 (racemat)
PubChem	3337
DrugBank	DB00574
SMILES CCNC(C)CC1=CC(=CC=C1)C(F)(F)F
InChI InChI=1S/C12H16F3N/c1-3-16-9(2)7-10-5-4-6-11(8-10)12(13,14)15/h4-6,8-9,16H,3,7H2,1-2H3 InChIKey DBGIVFWFUFKIQN-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 412 mg/l[1] Temperatura topnienia 168–172 °C[2] Temperatura wrzenia 108–112 °C (12 torr)[2] logP 3,36 Zasadowość (pKb) 3,86
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki racemat, chlorowodorek Niebezpieczeństwo Zwroty H H301 Zwroty P P301+P310 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki racemat, chlorowodorek Toksyczny (T) Zwroty R R25 Zwroty S S22, S28, S45 Numer RTECS SH6820000 Dawka śmiertelna LD50 50 mg/kg (królik, doustnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A08AA02 N03AX26
Farmakokinetyka Działanie stymulujące Okres półtrwania 20 h Metabolizm wątrobowy Wydalanie w moczu
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Fenfluramina (łac. Fenfluraminum) – stymulująca substancja psychoaktywna używana jako lek wspomagający leczenie otyłości i przeciwdepresyjny. W 1973 została wprowadzona na rynek leków pod nazwą Pondimin, w formie racemicznej mieszaniny dekstrofenfluraminy i lewofenfluraminy. Substancja ta została zaprojektowana tak, aby podnosiła w mózgu poziom serotoniny, neuroprzekaźnika który ma wpływ na nastrój i uczucie głodu. W 1997 fenfluramina została wycofana ze spisu leków ze względu na uboczne działanie szkodliwe na układ krwionośny. Może wywoływać nadciśnienie płucne, nadpobudliwość, pogorszenie pamięci, uszkodzenie wzroku i zastawek^[3][4]. W Polsce preparat deksfenfluraminy nosił nazwę Isolipan.