Fis-moll

fis-moll – gama muzyczna oparta na skali molowej, której toniką jest fis. Gama fis-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: fis, gis, a, h, cis, d, e. W zapisie tonacji fis-moll występują trzy krzyżyki.

Oprócz odmian: eolskiej, harmonicznej i doryckiej, jest też odmiana melodyczna brzmiąca jak do góry dorycka, a w dół jak eolska.

Gama fis-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

Gama fis-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy fis-moll naturalnej):

Durową paralelą gamy jest A-dur^[1], jednoimienną durową – Fis-dur.

Nazwa fis-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (fis), trzeciego (a) i piątego (cis) stopnia gamy fis-moll.

Akord fis-moll

Znane dzieła w tonacji fis-moll:

• Dietrich Buxtehude – Preludium fis-moll (na organy)
• Fryderyk Chopin – Preludium fis-moll, Polonez op. 44
• Felix Mendelssohn-Bartholdy – „Pieśń weneckiego Gondoliera” ze zbioru „Pieśni bez słów”
• Aleksandr Skriabin – III Sonata fortepianowa op. 23
• Henryk Wieniawski – I Koncert skrzypcowy