Flumazenil
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
Ester etylowy kwasu 8-fluoro-4H-5,6-dihydroimidazo-6-okso-5-metylo-[1,5-a][1,4]-benzodiazepino-3-karboksylowego
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| farm.
|
Flumazenilum
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C15H14FN3O3
|
| Masa molowa
|
303,29 g/mol
|
| Wygląd
|
biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
78755-81-4
|
| PubChem
|
3373
|
| DrugBank
|
DB01205
|
| SMILES
|
CCOC(=O)C1=C2CN(C(=O)C3=C(N2C=N1)C=CC(=C3)F)C
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C15H14FN3O3/c1-3-22-15(21)13-12-7-18(2)14(20)10-6-9(16)4-5-11(10)19(12)8-17-13/h4-6,8H,3,7H2,1-2H3
|
| InChIKey
|
OFBIFZUFASYYRE-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| ATC
|
V03 AB25
|
| Stosowanie w ciąży
|
kategoria C
|
|
|
|
|
|
|
Flumazenil, imidazobenzodiazepina (łac. Flumazenilum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy benzodiazepin, będący antagonistą (kompetycyjnym) receptora benzodiazepinowego. Stosowany jest jako odtrutka po przedawkowaniu benzodiazepin. Flumazenil odwraca szybko (w ciągu 30–60 s przy podaniu dożylnym) działanie pochodnych benzodiazepiny, przede wszystkim sedację oraz upośledzenie sprawności psychomotorycznej; w mniejszym stopniu wpływa na depresję oddechową i zaburzenia pamięci. Znajduje również zastosowanie w terapii śpiączki wątrobowej, w celu zmniejszenia objawów encefalopatii. Nie odwraca działania barbituranów, środków znieczulenia ogólnego, opioidów i etanolu.
Po raz pierwszy wprowadzony do lecznictwa w roku 1987 przez firmę Hoffmann-La Roche pod nazwą Anexate.
