Funkcja homograficzna, homografia[1] – różnie definiowany typ funkcji wymiernej:
- gdzie współczynniki spełniają warunek [2][3];
- w sensie wąskim są to ilorazy funkcji liniowych niebędące funkcjami liniowymi – zdarza się dodatkowy warunek [4][5][6].
Powyższy wzór jest znany jako postać ogólna homografii, a oprócz niej istnieje także postać kanoniczna[6]:
Dziedziną homografii może być podzbiór:
- liczb rzeczywistych[6]:
- liczb zespolonych[1]:
- dowolnego ciała gdzie gdzie
Dla ustalonej dziedziny zbiór wszystkich homografii rozumiany szeroko tworzy grupę przekształceń[1]. W dziedzinie zespolonej homografie należą do przekształceń konforemnych[1].
Funkcji tego typu używa się m.in. w kartografii i fizyce, np. mechanice płynów[1].
- ↑ a b c d e funkcja homograficzna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-11] .
- ↑ Uniwersalna Encyklopedia PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, wydanie elektroniczne 2008, wersja 1.
- ↑ Słownik encyklopedyczny – matematyka. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 1998, s. 69. ISBN 83-85336-06-0.
- ↑ Witold Pogorzelski: Analiza matematyczna. T. I. Warszawa: PWN, 1953, s. 55.
- ↑ I.N. Bronsztejn, K.A. Siemiendiajew: Matematyka. Poradnik encyklopedyczny. Warszawa: PWN, 1976. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c Gabriela Pendyk, Postać kanoniczna funkcji homograficznej, Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl [dostęp 2023-12-16].