Glonowce, pleśniaki (Phycomycetes, Mastigomycota) – wyróżniana w dawnych systemach taksonomicznych klasa grzybów. Czasami nazywana również grzybami niższymi, jednak nazwa ta jest niejednoznaczna, a także grzybami glonowymi. Obejmowała organizmy zwykle haploidalne o prostej budowie – jednokomórkowej lub komórczakowej, rzadko typowej wielokomórkowej, często pod postacią pleśni. U organizmów tych występują cechy nigdy niespotykane u tzw. grzybów wyższych, np. obecność wici lub celulozy. Wykazują więc pewne cechy i glonów, i grzybów właściwych (saprofagia). Zarówno nazwa polska, jak i międzynarodowa, nawiązują do dawnych koncepcji, według których grzyby powstały z glonów, które utraciły zdolność fotosyntezy, a glonowce miały być ogniwem pośrednim. Współczesna filogenetyka tego nie potwierdza, a całą grupę podzielono na kilka taksonów o różnej pozycji hierarchicznej i włączono do różnych grup w królestwach Protista i Fungi. Pewne grupy glonowców (lęgniowce) w istocie są spokrewnione z pewnymi grupami glonów (złotowiciowce, różnowiciowce, okrzemki, brunatnice), co wiąże się z podobieństwem (obecność celulozy w ścianie komórkowej, budowa syfonalna plechy, liczba i ułożenie wici i in.), podczas gdy pozostałe nie wykazują pokrewieństwa.