gubernia | |||
1844–1917 | |||
![]() Gmach Rządu Gubernialnego w Radomiu | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
12 352 km² | ||
Populacja (1910) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
92 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
![]() | |||
Liczba powiatów |
7 | ||
Położenie na mapie Królestwa Polskiego![]() |
Gubernia radomska (ros. Радомская губерния) – jednostka administracyjna w Królestwie Polskim istniejąca w latach 1844–1917. Powstała w wyniku połączenia guberni sandomierskiej oraz guberni kieleckiej.
Jej stolica mieściła się tak samo jak w czasach guberni sandomierskiej w Radomiu. Gubernia radomska dzieliła się 8 powiatów: kielecki, miechowski, olkuski, opatowski, opoczyński, radomski, sandomierski, stopnicki.
(W czasie powstania styczniowego Rząd Narodowy 28 marca 1863 r. ogłosił Regulamin władz administracyjnych w byłym Królestwie Kongresowym. Według regulaminu zniesiono podział administracyjny na gubernie, a zamiast tego byłe Królestwo Kongresowe podzielono na osiem województw w granicach z 1816 r. Na terenach obejmujących gubernię radomską przywrócono województwo krakowskie, oraz województwo sandomierskie)[2].
W 1866 z guberni radomskiej wyłączono południowe powiaty, z których na powrót utworzono gubernię kielecką.