![]() | |
hrabia Vermandois iure uxoris | |
Okres |
od 1085 |
---|---|
Iure uxoris |
Adelajdy |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Adelajda |
Dzieci |
Raoul I, |
Hugo de Vermandois zwany Le Maisné (Młodszy) (ur. 1057[1], zm. 18 października 1101[2] w Tarsie) – hrabia Vermandois i Valois, syn króla Francji, Henryka I i Anny Kijowskiej.
Na początku 1096 Hugo i jego brat Filip I zaczęli rozważać udział w krucjacie po tym, jak do Paryża dotarły wieści z synodu w Clermont. Filip sam nie mógł uczestniczyć w krucjacie, ponieważ został ekskomunikowany, Hugo natomiast postanowił wziąć w niej udział. W lecie 1096 opuścił Francję i udał się do Włoch, skąd statkiem dostał się do Bizancjum (większość innych armii krzyżowców podróżowało lądem). Podczas drogi wielu rycerzy z armii dowodzonej przez hrabiego Emicho i pokonanej przez Węgrów przyłączyło się do Hugona. Hugo wypłynął z Bari, przed portem bizantyjskim w Dyrrachium sztorm zniszczył wiele z jego statków.
Hugo i większość jego rycerzy została uratowana i wysłana pod eskortą do Konstantynopola, gdzie przybyli w listopadzie 1096. Przed przybyciem Hugo wysłał arogancki list do cesarza Aleksego I Komnena, domagając się aby cesarz przyjął go z honorami godnymi księcia[3] oraz uznał się za jego wasala[potrzebny przypis].
W 1098 po sukcesie krzyżowców pod Antiochią, Hugona wysłano z powrotem do Konstantynopola, aby przyprowadził posiłki od cesarza. Aleksy nie był zainteresowany wspieraniem krzyżowców, a Hugo zamiast wrócić do Antiochii i pomóc w oblężeniu Jerozolimy, wrócił do Francji. W domu potępiono go za to, że nie dotrzymał przysięgi krzyżowca i nie zakończył swojej „pielgrzymki” w Jerozolimie. Papież Paschalis II chciał go nawet ekskomunikować. W 1101 Hugo dołączył do drugiej fali krzyżowców, we wrześniu w bitwie z Turkami został ranny i w następnym miesiącu zmarł z powodu ran.