Husni Mubarak

Husni Mubarak

‏محمد حسني السيد مبارك‎

Husni Mubarak (2009)
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1928 Kafr al-Musajliha
Data i miejsce śmierci	25 lutego 2020 Kair
4. Prezydent Egiptu
Okres	od 14 października 1981 do 11 lutego 2011
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Demokratyczna
Poprzednik	Sufi Abu Talib (p.o.)
Następca	Muhammad Husajn Tantawi[a]
Premier Egiptu
Okres	od 7 października 1981 do 2 stycznia 1982
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Demokratyczna
Poprzednik	Anwar as-Sadat
Następca	Ahmad Fu’ad Muhji ad-Din
Wiceprezydent Egiptu
Okres	od 16 kwietnia 1975 do 14 października 1981
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Demokratyczna
Poprzednik	Husajn asz-Szafi’i
Następca	Umar Sulajman
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Muhammad Husni as-Sajjid Mubarak

محمد حسني مبارك

marszałek
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1928 Kafr al-Musajliha
Data i miejsce śmierci	25 lutego 2020 Kair
Przebieg służby
Lata służby	1950–1975
Siły zbrojne	Egipskie Siły Powietrzne
Główne wojny i bitwy	kryzys sueski, wojna domowa w Jemenie Północnym, wojna sześciodniowa, wojna na wyczerpanie, wojna Jom Kipur
Późniejsza praca	polityk

Husni Mubarak, właśc. Muhammad Husni as-Sajjid Mubarak (arab. محمد حسني السيد مبارك, wymowa egipska: [mæˈħæmmæd ˈħosni (ʔe)sˈsæjjed moˈbɑːɾɑk]; ur. 4 maja 1928 w Kafr al-Musajliha, zm. 25 lutego 2020 w Kairze) – egipski polityk i wojskowy, prezydent Egiptu od 14 października 1981 do 11 lutego 2011, a wcześniej oficer w lotnictwie egipskim i wiceprezydent.

Od 1950 służył w egipskich siłach powietrznych, a jako ich dowódca od 1972 wyróżnił się w wojnie Jom Kipur. Po odejściu z wojska w 1975 został wiceprezydentem Egiptu u boku Anwara as-Sadata. Po zabójstwie as-Sadata w 1981 przejął po nim urząd prezydencki. Rządy Mubaraka charakteryzowały się z jednej strony represjami wobec radykalnych organizacji islamistycznych, odpowiedzialnych za zamach na poprzednika, z drugiej – liberalnymi reformami ekonomicznymi, których skutkiem był szybki rozwój gospodarczy kraju, ale i wzrost rozwarstwienia społecznego. W polityce zagranicznej Mubarak doprowadził do przełamania izolacji Egiptu w świecie arabskim, w którą kraj popadł po podpisaniu przez as-Sadata traktatu pokojowego z Izraelem w 1979, za cenę pogorszenia relacji z Izraelem. Z inicjatywy Mubaraka Egipt przystąpił do I wojny w Zatoce Perskiej po stronie koalicji antyirackiej.

Na początku 2011 Mubarak został obalony w wyniku protestów ulicznych. Po rewolucji został aresztowany wraz z synami, Alą i Dżamalem; w 2012 został skazany na dożywotnie więzienie za krwawe tłumienie demonstracji w 2011. Opuścił więzienie w 2017.