Idiofony

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Dźwięk piły muzycznej

Melodia zagrana na pile muzycznej – idiofonie z podgrupy metalowych arkuszy

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora)^[1][2]. W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi^[3] oraz samodźwięcznymi^[1][2]. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji^[4][5])^[6][7].

W starszych publikacjach muzykologicznych instrumenty wposażone w stroiki pojedyncze przelotowe (tzw. języczki), np. harmonia, harmonijka ustna, regał i fisharmonia klasyfikowane są jako idiofony^{[1][2][8][9][3]}, jednak tekst specyfikacji Hornbostela-Sachsa wyraźnie umiejscawia je pośród aerofonów^[10][11].