Impresja dokumentalna (również impresja poetycka) – gatunek filmu dokumentalnego[1], zaliczany niekiedy w obręb filmu poetyckiego[2]. Krótki film będący zapisem subiektywnych wrażeń i przeżyć, zrealizowany w stylu artystycznym bądź publicystycznym. Do przykładowych impresji dokumentalnych zaliczyć można: Deszcz (1929) Jorisa Ivensa, We mgle (1936) Stanisława Wohla oraz Spacerek staromiejski (1958) Andrzeja Munka[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie hendrykowski
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie nurczyńska