Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Isembart

Isembart, także Isembard, Isembert (ur. zapewne 815/830, zm. po 881) – burgundzki możny, hrabia Barcelony od 848 lub 851 do 852, także hrabia Roussillon i Empúries oraz margrabia Septymanii razem z Aleranem od ok. 849/850 roku, samodzielny hrabia Autun od 853 do 858.

Był pierwszym synem Guerina (Wernera) z Prowansji, księcia Burgundii, Tuluzy i Prowansji, a także hrabiego Owernii, Chalon, Mâcon, Mémontois, Auxois, Arles i Prowansji. Wywodził się z dynastii Vergy, wiernej Karolowi II Łysemu. Jego ojciec uczestniczył w wyprawie przeciw Pepinowi I Akwitańskiemu, za co został nagrodzony hrabstwem Autun.

Być może w 848 roku lub wcześniej został już wyznaczony przez Karola II Łysego jako (współ)hrabia barceloński, choć poprzednik Sunifred I zmarł najpewniej w roku 849. W 849 król zachodniofrankijski razem z Aleranem skutecznie oblegał Tuluzę, skąd wypędził Pepina II Akwitańskiego, a następnie pomaszerował do Narbonne, gdzie poczynił nadania na rzecz Alerana i Isenbarta. Mieli oni odzyskać dla monarchy kontrolę nad tą częścią królestwa, nad którą zapanował sojusznik Pepina II, Wilhelm z Septymanii, który wcześniej wygnał z miasta Alerana[1]. Rok później Wilhelm schronił się w Barcelonie, jednak tam dopadły go siły wierne królowi i zabiły. Wówczas hrabiom Barcelony zaczęli zagrażać muzułmanie, którzy w 851 oblegli i obrabowali miasto. Aleran zmarł w 851 lub 852 roku. Jest możliwe, że po jego śmierci samodzielnym hrabią został Isembart. W 852 po pokonaniu Pepina II Karol II ustanowił hrabią Barcelony Odalryka. Wkrótce potem zmarł jego ojciec i został w jego miejsce księciem Autun. Był w niej obecny w 853, kiedy to uczestniczył w restauracji kościoła Santa Croce Eduense. 21 marca 858 podczas synodu w Quierzy był jednym ze świeckich magnatów, którzy przysięgli wierność Karolowi II, co świadczy o jego znaczącej pozycji. W 858 kolejnym hrabią Autun został mianowany Unifred z Friuli. W 881 Isembart został niesprawiedliwie wygnany z królestwa przez Ludwika III i dołączył do Normanów[2].

Po tej dacie nie ma o nim informacji. Nic nie wiadomo o jego ewentualnym małżeństwie lub potomstwie.


Previous Page Next Page