Jerzy Ignacy Lubomirski (portret autorstwa nieznanego artysty) | |
Szreniawa bez Krzyża Alternatywne nazwy Druszyna, Corrulus, Curvatura, Krzywaśnic, Krzywaśny | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Żona | |
Dzieci |
Teodor Hieronim Lubomirski |
Odznaczenia | |
Jerzy Ignacy Lubomirski, syn Hieronima Augustyna Lubomirskiego. (ur. 15 marca 1687[1] w Krakowie, zm. 19 lipca 1753 w Rzeszowie) , herbu Szreniawa bez Krzyża. Generał major wojsk koronnych[2], chorąży wielki koronny, pisarz polny koronny, generał wojsk saskich. Kandydował do korony siedmiogrodzkiej i polskiej po śmierci Augusta II Mocnego. Był uczniem słynnego Collegium Ressoviense. Ożenił się 6 stycznia 1718 z Marianną Bielińską, następnie 28 lutego 1737, z Joanną von Stein zu Jettingen. Pierwsza żona urodziła mu dwoje dzieci: Teodora i Mariannę a druga czworo: Adolfa, Józefę, Barbarę i Franciszka)[3]. Polski książę, polityk, wojskowy i działacz społeczny[1].
Osobny artykuł: