Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Jerzy Sebastian Lubomirski

Jerzy Sebastian Lubomirski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1616
Wiśnicz

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1667
Wrocław

Marszałek wielki koronny
Okres

od 1650
do 1665

Poprzednik

Łukasz Opaliński

Następca

Jan Sobieski

Marszałek Sejmu
Okres

od 1 lutego 1643
do 29 marca 1643

Poprzednik

Krzysztof Zawisza

Następca

Hieronim Radziejowski

Rodzina
ilustracja
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża

Ojciec

Stanisław Lubomirski

Matka

Zofia Ostrogska

Żona

Konstancja Ligęza (1638)
Barbara Tarło (1654)

Dzieci

z Konstancją Ligęzą
Stanisław Herakliusz Lubomirski
Aleksander Michał Lubomirski
Hieronim Augustyn Lubomirski
Krystyna Potocka
z Barbarą Tarło
Franciszek Sebastian Lubomirski
Jerzy Dominik Lubomirski
Anna Krystyna Lubomirska

Alegoryczny portret konny Jerzego Sebastiana Lubomirskiego

Jerzy Sebastian Lubomirski hrabia na Nowym Wiśniczu i Jarosławiu herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 20 stycznia 1616 w Wiśniczu, zm. 31 stycznia 1667 we Wrocławiu) – hetman polny koronny od 1657 roku, marszałek wielki koronny od 1650 roku, marszałek nadworny koronny w 1650 roku, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1643 roku[1], wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1641 i 1645 roku[2], starosta perejasławski w latach 1660–1667, kazimierski w latach 1656–1667, olsztyński w latach 1654–1667, przemyski w 1652 roku, starosta krakowski w latach 1646–1664, starosta chmielnicki w latach 1645–1665, sądecki w latach 1637–1646, grybowski w latach 1636–1646[3], lipnicki w latach 1622–1663, dobczycki w latach 1622–1649[4], starosta niżyński w 1652 roku[5], pułkownik wojska powiatowego województwa krakowskiego w 1648 i 1652 roku[6], rotmistrz wojska powiatowego województwa krakowskiego w 1648 roku[7].

Tłumacz, pisarz polityczny i mówca. Jako jeden z niewielu arystokratów nie złożył hołdu Karolowi Gustawowi. Postać wysoce kontrowersyjna, w 1665 roku wszczął rebelię przeciwko Janowi Kazimierzowi w obronie demokracji szlacheckiej jako przywódca rokoszu[8].

  1. Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493–1793, Kraków 1948, s. 151.
  2. Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 380.
  3. Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 122.
  4. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238.
  5. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo niżyńskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.
  6. Dariusz Kupisz, Wojska powiatowe samorządów Małopolski i Rusi Czerwonej w latach 1572 – 1717, Lublin 2008, s. 184.
  7. Dariusz Kupisz, Wojska powiatowe samorządów Małopolski i Rusi Czerwonej w latach 1572 – 1717, Lublin 2008, s. 418.
  8. Z dziejów i tradycji srebrnego wieku: studia i materiały. 1992. s. 25.

Previous Page Next Page