Kadm
srebro ← kadm → ind
|
|
Wygląd
|
srebrzystobiały (niekiedy z odcieniem niebieskawym)
|
|
![Symulacja widma emisyjnego kadmu](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Cadmium_spectrum_visible.png/240px-Cadmium_spectrum_visible.png) Symulacja widma emisyjnego kadmu
|
Ogólne informacje
|
Nazwa, symbol, l.a.
|
kadm, Cd, 48 (łac. cadmium)
|
Grupa, okres, blok
|
12 (IIB), 5, d
|
Stopień utlenienia
|
II
|
Właściwości metaliczne
|
metal przejściowy
|
Właściwości tlenków
|
średnio zasadowe
|
Masa atomowa
|
112,41 ± 0,01[a][4]
|
Stan skupienia
|
stały
|
Gęstość
|
8650 kg/m³
|
Temperatura topnienia
|
321,07 °C[1]
|
Temperatura wrzenia
|
767 °C[1]
|
|
Numer CAS
|
7440-43-9
|
PubChem
|
23973
|
|
|
Najbardziej stabilne izotopy
|
|
izotop |
wyst. |
o.p.r. |
s.r. |
e.r. MeV |
p.r. |
106Cd
|
1,25%
|
>9,5×1017 lat
|
2×w.e.
|
|
106Pd
|
108Cd
|
0,89%
|
>6,7×1017 lat
|
2×w.e.
|
|
108Pd
|
109Cd
|
{syn.}
|
462,6 dni
|
w.e.
|
0,214
|
109 Ag
|
110Cd
|
12,49%
|
stabilny izotop z 62 neutronami
|
111Cd
|
12,8%
|
stabilny izotop z 63 neutronami
|
112Cd
|
24,13%
|
stabilny izotop z 64 neutronami
|
113Cd
|
12,22%
|
7,7×1015 lat
|
β−
|
0,316
|
113 In
|
113mCd
|
{syn.}
|
14,1 lat
|
w.e. i.t.
|
0,580 0,264
|
113 In 113 Cd
|
114Cd
|
28,73%
|
>9,3×1017 lat
|
β−β−
|
|
114 Sn
|
116Cd
|
7,49%
|
2,9×1019 lat
|
β−β−
|
|
116 Sn
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-10-05]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
|
|
|
Zwroty H
|
H250, H330, H341, H350, H361fd, H372, H410
|
Zwroty P
|
P201, P260, P273, P281, P284, P310[5]
|
|
NFPA 704
|
Na podstawie podanego źródła[3]
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
|
|
|
Kadm (Cd, łac. cadmium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa pochodzi od słowa kadmeia, będącego grecką nazwą rudy cynku, kalaminu, w której kadm został wykryty[6].
Minerałem tego pierwiastka, bez znaczenia przemysłowego, jest np. grenokit (CdS) i monteponit (CdO), ale jest zwykle uzyskiwany jako produkt uboczny przy produkcji cynku. Stanowi 0,00005% masy skorupy ziemskiej.
Kadm odkrył w 1817 niemiecki chemik Friedrich Strohmeyer, badając żółte zabarwienie niektórych próbek tlenku cynku, pochodzące od zanieczyszczeń żółtym tlenkiem kadmu[7].
- ↑ a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie CRC
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ cadmium, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Aldrich-US
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ ThomasT. Prohaska ThomasT. i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI: 10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Aldrich
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Cadmium: historical information. WebElements Ltd. [dostęp 2009-11-27]. (ang.).
- ↑ Ignacy Eichstaedt: Księga pierwiastków. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 300–301. OCLC 839118859.
Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
BŁĄD PRZYPISÓW