Klotiapina
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2-chloro-11-(4-metylopiperazyn-1-ylo)dibenzo[b,f][1,4]tiazepina
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| farm.
|
łac. clotiapinum
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C18H18ClN3S
|
| Masa molowa
|
343,87 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
2058-52-8
|
| PubChem
|
16351
|
| DrugBank
|
DB13256
|
| SMILES
|
Clc2ccc1Sc4c(/N=C(\c1c2)N3CCN(C)CC3)cccc4
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C18H18ClN3S/c1-21-8-10-22(11-9-21)18-14-12-13(19)6-7-16(14)23-17-5-3-2-4-15(17)20-18/h2-7,12H,8-11H2,1H3
|
| InChIKey
|
KAAZGXDPUNNEFN-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| ATC
|
N05AH06
|
| Stosowanie w ciąży
|
kategoria C
|
| Farmakokinetyka
|
|
|
| Działanie
|
przeciwpsychotyczne
|
|
| Uwagi terapeutyczne
|
|
|
| Drogi podawania
|
doustna, domięśniowa, dożylna
|
|
|
|
Klotiapina – organiczny związek chemiczny, pochodna dibenzotiazepiny, stosowana jako lek przeciwpsychotyczny. Należy do klasycznych neuroleptyków (I generacji), jednak wykazuje pewne cechy neuroleptyków atypowych[2]. Lek został wprowadzony do lecznictwa w latach 60. przez Wander Laboratories (obecnie Novartis). Autorzy przeglądu systematycznego badań klinicznych Cochrane Collaboration z 2004 roku uznali, że do tej pory nie przeprowadzono dobrze zaprojektowanych badań nad skutecznością klotiapiny w leczeniu ostrych zaburzeń psychotycznych[3].
- ↑ a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie CIDBŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie lokshinBŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie pmid15495032-s002304BŁĄD PRZYPISÓW
