Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Komisja Edukacji Narodowej

Instrukcja Hugona Kołłątaja delegowanego do Akademii Krakowskiej.
biskup wileński Ignacy Jakub Massalski, pierwszy prezes KEN, usunięty z tej funkcji w 1776 za nadużycia finansowe w szkołach litewskich, później jeden z twórców konfederacji targowickiej, portret pędzla Franciszka Smuglewicza
biskup płocki (później prymas) Michał Jerzy Poniatowski, prezes KEN do 1776
Hugo Kołłątaj z ramienia KEN przeprowadził w latach 17771780 reformę Akademii Krakowskiej

Komisja Edukacji Narodowej (KEN), właśc. Komisja nad Edukacją Młodzi Szlacheckiej Dozór Mająca – centralny organ władzy oświatowej w Polsce, zależny tylko od króla i Sejmu, powołany w Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez Sejm Rozbiorowy 32 października 1773 na wniosek króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, za zgodą rosyjskiego posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego Ottona Magnusa von Stackelberga[1][2].

Komisja Edukacji Narodowej jest uznawana przez polską historiografię za zarazem pierwszą w Polsce jak i w całej Europie władzę oświatową o charakterze współczesnego ministerstwa edukacji publicznej[3][4][5][6].

  1. Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, w: Polski Słownik Biograficzny, Warszawa, Kraków 2002, t. XLI/4 s. 620
  2. Volumina Legum t.8 s. 152n
  3. Stanisław Pawłowski, Jan Stanisław Bystroń, Antoni Peretiatkowicz. Polska współczesna: geografia, kultura, ustrój. Lwów-Warszawa 1924, s. 84
  4. Stanisław Tync. Komisja Edukacji Narodowej, pisma Komisji i o Komisji; wybór źródeł. Wrocław, Zakład im. Ossolińskich. 1954
  5. Łukasz Kurdybacha, Mieczysława Mitera-Dobrowolska. Komisja Edukacji Narodowej. Warszawa 1973
  6. Mirosław Krajewski, Leksykon dziejów edukacji z przewodnikiem bibliograficznym. Ludzie-instytucje-koncepcje, Płock 2010, s. 177-179, ISBN 978-83-60662-25-0.

Previous Page Next Page