Konstandinos Kawafis

Konstandinos Kawafis

Κωνσταντίνος Καβάφης

Konstandinos Kawafis (ok. 1900 r.)
Imię i nazwisko	Konstandinos Petru Kawafis
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1863 Aleksandria (Egipt)
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1933 Aleksandria
Narodowość	Grek
Język	nowogrecki
Dziedzina sztuki	literatura, poezja
Epoka	XIX–XX w.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Konstandinos Petru Kawafis, gr. Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης (ur. 29 kwietnia 1863 w Aleksandrii, zm. 29 kwietnia 1933 tamże) – nowożytny poeta grecki; twórca kunsztownej poezji w nurcie tzw. parnasizmu i symbolizmu, pozostający pod silnym wpływem literatury starożytnej; przedstawiciel greckiego modernizmu.

Uważany za jednego z najwybitniejszych poetów greckich XX wieku^[1]. Twórczością, w której dominuje tematyka hellenistyczna i osobista, zapoczątkował nowy typ liryki, pisząc językiem epigramatycznym, zbliżonym do prozy, rezygnując z rymu, rytmu, metafory, ornamentów stylistycznych.

Debiutował zbiorem wierszy Poiemata w 1904. Miał niezwykle krytyczny stosunek do swej twórczości, częstokroć przerabiając i tworząc nowe wersje wcześniejszych utworów. Ostatecznie pozostawił tylko ok. 200 wierszy. Za życia nie opublikował ani jednej książki, pozostając niemal nieznany jako twórca literacki.

W Polsce wydano Wybór wierszy (1967), Poezje wybrane (1979), wreszcie Wiersze zebrane (1992, 1995) – rezultat wieloletniej pracy tłumacza Zygmunta Kubiaka. W 2011 ukazał się wybór wierszy Kawafisa w przekładzie Antoniego Libery, w 2013 wybór w przekładzie Ireneusza Kani, a w 2014 tzw. Kanon (154 wiersze przeznaczone do druku przez samego Kawafisa) w przekładzie Jacka Hajduka.

Konstandinos Kawafis był homoseksualistą, co znalazło odbicie w jego twórczości zawierającej wiersze o motywach homoerotycznych^[2].